از جمله تکاليف مقرره ى انام در غيبت امام (عليه الصلوة والسلام) آن است که در همه ى اوقات دعا کني براي آن حضرت (ارواحنا فداه) به جهت نصرت وظفر يافتن آن حضرت در زمان غيبت وظهور بر اعادي جن وانس، زيرا که اعدا عدو آن حضرت در هر عصر وزمان شيطان ملعون واتباع اوست (لعنهم الله) که به وسايط ووسايل عديده، اسباب عداوت وعناد واظهار خصومت ولداد خود را با آن حضرت فراهم مي آورد. پس بر هر عبدي از عباد واجب است که در تمام اوقات طلب تعجيل نصرت وفتح وفيروزي وظفر آن حضرت را بر اعادي دين عاجلا وآجلا از درگاه باريتعالى مسئلت نمايند وچنان گمان نکنند که فعلا آن وجود مقدس در گوشه ى انزوا از ترس اعادي خزيده ومامور به دفع ورفع اعادي دين واجانب ومبغضين نيستند، بلکه در هر روز وشبي آنا فانا، يدا ولسانا ومالا وقلما وقدما مشغول محاربه ومجادله با اعادي ظاهره وباطنه ى دين مبين است وابدا آرام وآسايش ندارد، تا ظهور موفور السرور او که:
يملاء الارض قسطا وعدلا، کما ملئت ظلما وجورا.
مگر ياد نداري فقره ى حرب شيعي وسني را در زمان غيبت کبرى که در (بحار) نقل کرده؟ ملخص آن اين است که محي الدين اربلي گفت که:
من نزد پدر خود بودم ومردي با او نشسته بود. ناگاه ان مرد را حالت نعسه گرفت. عمامه از سر او افتاد وجاي ضربت هايله اي در سر او پيدا شد. پدرم از اثر آن ضربت سوال نمود، آن مرد گفت: (اين ضربت از صفين است). پدرم گفت: جنگ صفين در زمان قديم بود وتو در آن زمان نبودي. آن مرد گفت که:(من يک وقتي سفر کردم به سوي مصر ومردي از قبيله ى عزة با من رفيق شد. پس در ميان راه روزي جنگ صفين را ياد کرديم. آن رفيق من گفت:(اگر من در روز صفين مي بودم، شمشير خود را از خون علي (عليه السلام) واصحاب او سيراب مي کردم. من گفتم:(اگر من در آن روز مي بودم، شمشير خود را از خون معاويه واصحاب او سيراب مي کردم. واينک من وتو اصحاب علي ومعاويه ايم.(پس با يکديگر جنگ عظيمي کرديم وجراحت بسيار بر يکديگر رسانيديم، تا آنکه من از شدت ضربتها افتادم واز حال رفتم، ناگاه مردي را ديدم که به سر نيزه مرا بيدار مي کند، چون چشم گشودم آن مرد از مرکب فرود آمد ودست به جراحتهاي من ماليد، فورا عافيت يافتم. فرمود که: (در اينجا مکث نما). پس غايب شد وبعد از اندک زمان برگشت وسر آن خصم من با او بود ومرکب او را نيز آورده بود. پس به من فرمود که:(اين سر دشمن توست وتو ما را ياري ونصرت کردي، ما تو را ياري کرديم. وخداوند عالم ياري مي کند هر که او را ياري کند). من گفتم: تو کيستي؟ گفت:
(من، فلان بن فلان). يعني حضرت صاحب الزمان (عليه الصلوة والسلام). پس به من فرمود:(هر که تو را از اين ضربت سوال کند، بگو ضربت صفين است).
چنانچه حقير بخواهد معاونت ومعاضدت لساني وبدني وسيفي وقلمي وجاني ومالي آن حضرت را در غيبت کبرى تعداد نمايد، کتابي مبسوط خواهد شد.

نوشتن دیدگاه