سحرگاه همان روز حسن بن علی علیه السلام نماز جماعت را امامت نمود و بعد از نماز بر منبر نشست و این خطبه کوتاه را ایراد فرمود:
ای مردم! هر کسی مرا می شناسد، که می شناسد و هر کسی مرا نمی شناسد، اسم خود را بیان می کنم تا بداند و بشناسد. ای مردم! در این شب مردی را در خاک دفن کردیم که اولین و آخرین و جمیع خلایق از نظر علم و حلم به او نرسند، در کنار محمد مصطفی صلی الله علیه و آله مجاهدت های بسیار کرد هر گاه به دستور پیامبر به پیکار با کفار در میدان جنگ حاضر می شد، جبرئیل در یمین (133) او و مکائیل در یسار (134) او بود.
پیوسته پیروزی به دست او بود. ای مردم! از درهم و دینار طلای سرخ و سفید چیزی به جا نگذاشته، فقط هفصت درهم برای خرید خادمی برای خواهرم ام کلثوم کنار گذاشته بود، و که آن هم به من دستور داد به بیت المال بسپارم.
بعد از شهادت آن حضرت، ابن ملجم مرادی، آن شقی اول و آخر را آوردند و با یک ضربت شمشیر به مالک دوزخ سپردند. والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.
زمستان 1379 ه ش
احمد روحانی
پایان
133) یمین: سمت راست .
134) یسار: سمت چپ .
