بعد از اظهر وفاداری سرداران،امیرالمؤمنین علی علیه السلام که چاره ای جز مقابله با معاویه را نداشت، به تدارک نیرو و تکمیل لشکر اقدام کرده به عمال و نواب خود در شهرهای بزرگ نامه نوشت؛ و اندیشه خویش در عزیمت به شام و جنگ با معاویه را به آنان اعلام کرد، و فرمان داد تا هر چه سریع تر با سواران خویش در نزدش حاضر شوند.
عبدالله بن عباس از بصره و مخنف بن سلیم از اصفهان و سعید بن وهب از همدان به خدمت آن حضرت رسیدند، دیگر عمال و نواب از سایر بلاد پی در پی روی به خدمت امیر المؤمنین علی علیه السلام آوردند، آخرین نفر از عمال، ربیع بن خثیم بود که از شهر ری با چهر هزار مرد مسلح در نزد آن حضرت حاضر شد.
چون لشکر جمع شدند، امیرالمؤمنین علی علیه السلام خطبه ای در شهر کوفه ایراد کرد، و مردم را در رفتن به سوی شام و جنگ با معاویه تحریض و ترغیب نمود اما جماعتی اجابت کردند و طائفه ای در رفتن به شام و پیکار با معاویه اکراه داشتند.
علی علیه السلام طائفه ای از قبیله باهلی را در حضور طلبید و گفت: دانستم شما ما را دشمن دارید، و من هم شما را دوست ندارم، عطای خود را از من بگیرد و به هر مکانی دوست دارید بروید.
احنف بن قیس برخاست و گفت: ای امیرالمومنین! ما تو را دوست داریم و دشمنان تو را دشمن می شماریم، همیشه تو را همراهی خواهیم کرد چه در سختی و گرفتاری باشی، یا در راحتی و خوشی، و در این همراهی و همدلی امید اجر و ثواب از خدای تعالی داریم.
امیرالمومنین دستور داد تا منادی اعلام کند که لشکر به نخیله کوچ کند و آنجا را لشکر گاه سازند، تا همه مردم در آنجا اجتماع نمایند، به مالک بن حبیب یربوعی فرمود که منظم کننده لشکر باشد، و مسعود بن عقبة بن عمر انصاری را نایب خویش در کوفه قرار داد، منادی صدای الرحیل سرداد، و نود هزار سواره و پیاده پشت سر امیرالمؤمنین علی علیه السلام با صفوفی مرتب و آراسته به جانب صفین حرکت کردند.
سعید بن جبیر روایت کرد در لشکر علی علیه السلام در آن روز هشتصد نفر از مردان انصار حضور داشتند و نهصد نفر از آنان کسانی بودند که با محمد مصطفی صلی الله علیه و آله در بیعت رضوان شرکت داشتند. هشتاد نفر صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله و هشتاد نفر بدری در لشکر امیرالمؤمنین علی علیه السلام در کنار آن حضرت بودند.

نوشتن دیدگاه