7     «لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمّا آتاهُ اللّه‏ُ لا
         يُكَلِّفُ اللّه‏ُ نَفْساً إِلاّ ما آتاها سَيَجْعَلُ اللّه‏ُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً»

ترجمه:
7. واجب است و بايد انفاق كند كسى كه در سعه هست و متمكّن است از سعؤ
خود كه توسعه دهد در انفاق، و كسى كه روزى او تنگ است و در مضيقه است انفاق
كند از آنچه به او داده شده به قدر تمكّن و استطاعتش. خداوند تكليف نمى‏كند هيچ
نفسى را مگر آنچه به او داده شده و توانايى دارد. و به زودى خداوند بعد از عسر و
مضيقه، يسر و توسعه عنايت مى‏فرمايد[1].
 
تفسير:
[وجوب نفقه و مصاديق آن]
«لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ» لامِ «لينفق» دلالت بر وجوب و لزوم دارد به معنى
بايد است كه بايد انفاق كند. و اين وجوب انفاق در حق تمام كسانى كه واجب النفقة
هستند هست، وَلَو مورد مطلّقه است در ايام عدّه و در مدت ارضاع. و انفاق مجرد
خوراك نيست. شامل كسوت [= پوشاك] و سكنا و ساير لوازم زندگى مى‏شود، مثل
حمام و تنظيف لباس و طبيب و ادويه و امثال اين‏ها. و «ذُو سَعَةٍ»اغنيا هستند، بخل
نكنند و امساك ننمايند و به قدر معروف انفاق كنند، بلكه در غير واجب النفقة در سبيل
اللّه‏ در حقوق واجبه، صدقات مندوبه، اعانت به فقرا و تهى‏دستان و ترويج دين و امثال
اين‏ها، «مِنْ سَعَتِهِ» به مقدار توسعه البته درجات آن‏ها هم مختلف مى‏شود.
«وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ» «قدر» در اينجا به معنى ضيق است، يعنى كسى كه
روزى او تنگ است و در مضيقه است «فَلْيُنْفِقْ مِمّا آتاهُ اللّه‏ُ» همين نحوى كه خود
و خانواده او زندگى مى‏كنند، با مطلّقه در زمان عدّه و زمان ارضاع رفتار كند.
«لا يُكَلِّفُ اللّه‏ُ نَفْساً إِلاّ ما آتاها»، چنانچه مى‏فرمايد: «لا يُكَلِّفُ اللّه‏ُ نَفْساً إِلاّ
وُسْعَها»الى قوله تعالى: «وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ»[2].
«سَيَجْعَلُ اللّه‏ُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً» بنده بايد در مضيقه صبر و تحمل كند و در توسعه
شكر و در هر حالى به وظايف دينى خود عمل كند.
*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: بر توانگر است كه از دارايى خود هزينه كند، و هر كه روزى او تنگ باشد بايد از
آنچه خدا به او داده خرج كند. خدا هيچ كس را جز به قدر آنچه به او داده است تكليف نمى‏كند. خدا به زودى پس از دشوارى آسانى فراهم مى‏كند.
 
[2].  خداوند هيچ كس را جز به قدر توانايى‏اش تكليف نمى‏كند... و آنچه تاب آن نداريم بر ما تحميل مكن. سوره بقره: آيه 286.

نوشتن دیدگاه