معرفى سوره[1]
[1].  سوره طلاق شصت و پنجمين سوره مباركه قرآن كريم است در مصحف فعلى و به ترتيب نزول نود
و نهمين سوره‏اى است كه بعد از سوره بلد و قبل از سوره قمر در مدينه منوره بر رسول اعظم اسلام  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نازل شده و مشتمل بر 12 آيه و 289 كلمه و 1203 حرف است. و از سوره‏هاى مخاطبات است كه با خطاب «يا أيها النبى» آغاز مى‏شود. نام ديگر آن نساء قصرى است، در مقابل سوره معروف نساء كه نساء كبرى مى‏باشد.
          اين سوره علاوه بر احكام طلاق، عدّه طلاق، زنان مطلَّقه، زنان باردار و مطلقه و دوران انتظار و مسأله نفقه آنان، احكام رضاع و بچه‏هاى شيرخوار و زن شيرده و حقوق او، به سرنوشت جوامع و امم گذشته جهت عبرت آيندگان اشاره مى‏كند.
          محتواى اين سوره را مى‏توان به دو بخش عمده تقسيم كرد: بخش اول، هفت آيه نخستين سوره است كه پيرامون طلاق و مسائل مربوط به آن سخن مى‏گويد، و به قدرى جزئيات اين مسأله را در عباراتى كوتاه و پر معنى به طور دقيق و ظريف مطرح ساخته كه انسان با ملاحظه آن خود را كاملاً مستغنى مى‏بيند.
          بخش دوم كه در حقيقت انگيزه اجراى بخش اول است از عظمت خداوند، و عظمت مقام رسول او، و پاداش صالحان و مجازات بدكاران، بحث مى‏كند، و مجموعه منسجمى را براى ضمانت اجراى اين مسئله مهم اجتماعى ارائه مى‏دهد. درباره بخش دوم سوره اين نكته شايان ذكر مى‏باشد كه شيوه قرآن اين است كه در بسيارى از موارد بعد از ذكر يك سلسله از دستورات عملى اشاره به وضع امت‏هاى پيشين مى‏كند تا مسلمانان نتيجه اطاعت و عصيان را در سرگذشت آن‏ها با چشم ببينند و مسئله شكل حسى به خود بگيرد. لذا در اين سوره نيز بعد از ذكر وظايف، مردان و زنان در موقع طلاق و جدايى به سراغ همين معنى رفته و به عاميان و گردنكشان هشدار مى‏دهد. [آيات 8 ـ 10]. سپس در ادامه اشاره به فرستادن پيامبر به سوى مردم مى‏نمايد كه آنان را از ظلمت جهل و نادانى به سوى نور معرفت خداوند رهنمايى مى‏سازد. [آيه 11]. در آخر هم اشاره به عظمت خداوند در آفرينش زمين و آسمان و نيز هدف نهايى اين آفرينش دارد و بحث‏هايى را كه در آيات گذشته پيرامون وعده ثواب عظيم به مؤمنان پرهيزگار و همچنين وعده‏هايى كه به گشودن گره مشكلات آن‏ها داده تكميل مى‏كند. [آيه 12].