3 «إِذْ نادى رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا»        
 
ترجمه  :
3. زمانى كه پروردگار خود را ندا كرد نداى مخفيانه، دون الجهريه[1] .
 
تفسير :
[دعا يكى از عبادت‌هاى بزرگ]
يكى از عبادات بزرگ دعاست در پيشگاه احديت حتى در قرآن مجيد است مى‌فرمايد: (قُلْ ما يَعْبَوُا بِكُمْ رَبِّى لَوْلا دُعاوُكُمْ)[2]   و در حديث دارد افضل از نمازهاى مستحبّى است[3] .
 و در حديث ديگر افضل از تلاوت قرآن است بلكه سه مرتبه قسم مى‌خورد: «وَاللهِ هُوَ الاْفْضَلُ»[4]  بالاخص اگر مخفيانه باشد و در دل شب وقت  سحر كه خالى از ريا و سمعه بالاخص در امور مشكله كه بر حسب عادت محال است تحقق پيدا كند مثل همين دعاى زكريا كه به سن پيرى رسيده بود و عيالش هم عاقر و نازا بود طلب اولاد كرد آن هم در خفا كه مى‌فرمايد: (إِذْ نادى رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا).

__________________________________________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: آنگاه كه [زكريا] پروردگارش را آهسته ندا كرد.
[2] .  بفرما كه خداوند عنايت و اعتنايى به شما نمى‌كند اگر نبود دعاى شما. سوره فرقان : آيه 77.
[3] .  تفسير الصافى: ج4، ص27؛ تفسير الآصفى: ج2، ص877؛ كافى: ج3، ص342 ودعائم الاسلام: ج1، ص166.
[4] .  ر.ك: تهذيب الاحكام: ج2، ص104، ح162؛ فلاح السائل: ص30؛ عدّة الداعى: ص35؛وسائل الشيعة: ج6، ص438، ح6 و بحار الأنوار: ج90، ص298، ح29.

نوشتن دیدگاه