36  «قالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤلَكَ يا مُوسى»
ترجمه:
36. فرمود: به تو داده شد، آنچه سؤال كردى اى موسى.
تفسير:
[در بيان انواع دعا و آداب دعا كردن]
در قرآن مى‏فرمايد: «وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ»[1] و نيز مى‏فرمايد:
«فَادْعُوا اللّه‏َ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ»[2] و اخبار در فضيلت سؤال از خداوند و دعا و اهميت آن بسيار داريم. دارد:
«الدُّعاءُ كَهْفُ الإجابَةِ»[3].
حتى افضليت دعا از تلاوت قرآن و اقامه صلات داريم: «قُلْ ما يَعْبَؤا بِكُمْ رَبِّى لَوْ لا دُعاؤكُمْ»[4].
در اخبار داريم كه در جميع حوايج از خداوند بخواهيد و سؤل كنيد و دعا كنيد. اگر صلاح شما باشد، خداوند اجابت مى‏فرمايد و اگر صلاح نباشد، در قيامت عوض آن به اَضعاف مضاعف ثواب مى‏دهد [5]. بالجمله، يك نوع عبادت دعاست، به خصوص ادعيه مأثوره از ائمه اطهار عليهم‏السلام، مثل دعاى كميل و دعاى سمات و دعاى صباح و ادعيه صحيفه سجاديه و ادعيه وارده در ليالى و ايام خاصه و در تعقيبات نماز و ادعيه شهر رمضان و غير اين‏ها. و بهترين ادعيه، دعا در حق برادران دينى اَحياى آن‏ها و اموات آن‏ها در ظَ‏هر غيب [6]، بالاخص، در مجمع مؤمنين كه اگر چهل نفر باشند و دعاى يكى از آن‏ها مورد اجابت باشد، به واسطه او دعاى بقيه هم مستجاب مى‏شود. و از جمله ادعيه و مهم‏ترين آن‏ها در حق پيغمبر و ائمه طاهرين عليهم‏السلام به ذكر صلوات، بالاخص در تعجيل فرج [7]. و دعاى عافيت كه سؤال شد از معصوم كه اگر كسى يك دعاى مستجاب داشته باشد چه دعائى كند؟ فرمود: عافيت [8] آنهم عافيت در دين و دنيا و آخرت. و افضل از صلوات، لعن اعداى دين است، زيرا محبت سه درجه دارد:
1. او را دوست دارد.
2. دوستان او را دوست دارد.
3. دشمنان او را دشمن دارد. لعن كاشف از مرتبه سيّم است و صلوات از مرتبه اول.
------------------------------------
[1]. و پروردگار شما فرمود كه مرا بخوانيد، من اجابت مى‏كنم دعاى شما را. سوره مؤمن: آيه 60.
[2]. پس بخوانيد خداوند متعال را در حالى كه از براى او دين را خالص مى‏كنيد. سوره مؤمن: آيه 14.
[3]. طريق اجابت دعاست. كافى: ج2، ص471؛ مكارم الأخلاق: ص269 و بحار الأنوار: ج90، ص293، ح23.
[4]. بفرما كه اگر دعاى شما نبود خداوند به شما اعتنايى نمى‏كرد. سوره فرقان: آيه 77.
[5]. ر. ك: بحار الأنوار: ج90، ص324، ب 18 ـ 19.
[6]. یعنی پشت سر؛ در غیاب. کافی: ج2، ص509، ح5؛ دعوات راوندی: ص289، ح28 و 29 و ر. ک: تفسیر المیزان: ج2، ص 42.
[7]. تفسير  الميزان: ج2، ص42؛ مكارم الاخلاق: ص389 و بحار الأنوار: ج90، ب17، ص305 ـ 324.
[8]. ر. ك: مفاتيح الجنان: باب اعمال مشترك شبهاى قدر؛ مستدرك الوسائل: ج7، ص 458، ح12.

نوشتن دیدگاه