93   «وَلَقَدْ بَوَّأْنا بَنِى إِسْرائِيلَ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَرَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ فَمَا اخْتَلَفُوا حَتّى جاءَهُمُ الْعِلْمُ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِى بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ»
ترجمه :
93. و هرآينه به تحقيق ما جا داديم بنى اسرائيل را جاى بسيار خوبى و روزى داديم آن‏ها را از مأكولات پاكيزه پس اختلاف نكردند تا اينكه آمد آن‏ها را علم پس از آن اختلاف كردند، يعنى مخالفت كردند. محققاً پروردگار تو حكم مى‏فرمايد بين آن‏ها روز قيامت در آن چيزى كه بودند در او اختلاف مى‏كردند.
شرح آيه:
[سلطنت بنى اسرائيل و آگاهى آنان از آمدن رسول اللّه‏]
اينكه بنى اسرائيل پس از هلاكت فرعونيان جاى‏گير آن‏ها شدند و اماكن آن‏ها را تصرف كردند و پس از موسى عليه‏السلام در زمان يوشع بن نون وصى حضرت موسى بيت المقدس را هم تصرف كردند و تا مدت مديد سلطنت و رياست داشتند و انبياى بزرگ، مثل حضرت داوود و سليمان در ميان آن‏ها بودند و خبرهايى كه انبيا و بشارت‏هايى كه به آمدن پيغمبر اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهداده بودند اين‏ها براى ديگران مى‏گفتند و آمدند بسيارى از آن‏ها در مدينه، انتظار آمدن پيغمبر را داشتند و به اهل مدينه خبر مى‏دادند كه پيغمبر در مكه مبعوث مى‏شود و هجرت به مدينه مى‏كند و ما انتظار مقدم او را داريم، لكن پس از هجرت، با تمام خصوصياتى كه انبياى سلف خبر داده بودند مطابق بود و يقين پيدا كردند، ديدند كه از بنى اسماعيل است و آن‏ها خيال مى‏كردند كه از بنى اسرائيل است، لذا منكر شدند و ايمان نياوردند.
«وَلَقَدْ بَوَّأْنا بَنِى إِسْرائِيلَ»؛ جا داديم و متمكن كرديم بنى اسرائيل را «مُبَوَّأَ صِدْقٍ» در مصر و بيت المقدس و شام كه از اماكن بسيار عالى و زيبا و با بركت بود و تعبير به «صِدْقٍ» اين است كه صدق هر چيزى اگر مطابق با واقع است او را صدق مى‏گويند، مثلاً صدق مكان مكانى است كه به راحتى و آسايش بشود در آن تمكن كرد، يعنى حقيقةً مكان است نه مثل امكنه‏اى كه نتوان [در آن] زندگى كرد، چنانچه مى‏گويى اينجا كه جا نيست، اين شهر كه شهر نشد، اين منزل منزل نيست اين كذب مكان است.
«وَرَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ»؛ مأكولات موافق با طباع كه موجب التذاذ نفوس باشد و تمايل به آن داشته باشند «طيّب» است مقابل خباثت كه موجب تنفر طباع است.
«فَمَا اخْتَلَفُوا حَتّى جاءَهُمُ الْعِلْمُ»؛ اختلاف در بعثت چنين رسولى نداشتند تا زمانى كه آمد آن‏ها را علم كه به عين مشاهده كردند و تمام علايم را در او ديدند منكر شدند و مخالفت كردند كه غايت خارج از معنى است.
«إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِى بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ» كه با اينكه يقين پيدا كردند از روى عناد و عصبيت انكار كردند چون از بنى اسرائيل نبود «فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ»كه اين كفر جحودى است كه با علم و يقين انكار كردند و به همين مناسبت يهود را جحود گفتند.

نوشتن دیدگاه